İnsan nedir ki? Başta bir su damlası. Anne karnında bir bebek. Doğunca bir oğul veya kız. Sonra çocuk, sonra bir genç. Evlendiğinde bir eş. Çocuğu olunca bir baba. Aynı zamanda da hem torun hem de oğul. Çocuğundan bir çocuk olunca da bir dede. Bunların yanında ağabey, kardeş, dayı, amca. Hayat yolunun sonundaki genel adı da mevta.
Asıl soru şu: Hangisi biziz? Şüphesiz en önemlisi, yukarıda belirtmediğim “kul” ibaresidir. Yukarıdaki bütün roller, ara rollerdir aslında ve asıl rolümüz de kulluktur. Maalesef zamanın akışkanlığında, hayatın demdemelerinde ara rollerde sıkışıp kalmışız. Kulluğumuzu unutmuşuz. Tümseklerden atlayamamışız. En önemlisi de sorgulamamışız.
Biçare gönül, sultan iken zindanlarda,
Ah ki dembedem ıstırap dolmakta…
İnsan kul olduğunu unuttuğu vakit, hayatın bütün yükünü yüklenir. Dünya bir zindana, baharlar kışa döner. Yakınlar uzak, sevinçler elem olur. Ruh penceresini kapar, göz penceresini açar. Oysa insan Rabbi için yaratılmıştır. Bu yüzden başka hiçbir şey insanı gerçek anlamıyla tatmin edemiyor.
Annelere merhamet veren, merhameti gazabını geçmiş olan, sonsuz merhametli Rabbimiz! Roller mahzeninde asıl rolümüz olan kulluk rolünü unutanlardan eyleme.
Unutursak veya hataya düşersek de bizi sorumlu tutma. Senin karşına kulluk vazifelerini yerine getirmiş hakiki bir kul olarak gelebilmeyi nasip eyle.
“Allah’a kulluk edin ve O’ndan sakının, eğer bilirseniz bu sizin için daha hayırlıdır.” Ankebut/16
Alper Yasin BOĞATEKİN
Alper Yasin Boğatekin
Alper Yasin Bogatekin 